***
ΠΗΓΗ:
Ένας εργάτης πηγαίνει σε φαρμακείο και απευθύνεται στον φαρμακοποιό: Έχετε κάτι να θεραπεύει τις πληγές από τσιμέντο; Με ειρωνικό ύφος ο φαρμακοποιός απαντά...
''Ναι έχουμε, έχουμε φάρμακο και για τις πέτρες και για το σίδερο. Έχουμε δύο τύπους, έναν εξαιρετικό που έρχεται από το εξωτερικό, και έναν κανονικό, επαρχιακό.
Τι θέλεις ;''
Ο εργάτης είπε:
Δώστε μου το καλύτερο που έχετε.
- Σας λέω από την αρχή ότι αυτό που ζητάτε είναι ακριβό, αλλά εσείς όπως θέλετε,! Είπε ο φαρμακοποιός και συνέχισε την ειρωνεία του στον εργαζόμενο....
Εκείνη τη στιγμή ο εργάτης σήκωσε το χέρι του και είπε:
Είμαι εργάτης τσιμέντου... τα χέρια μου είναι σπασμένα και και πολύ άγρια απ' τη δουλειά, και δεν μπορώ να χαϊδέψω το πρόσωπο της μικρής μου κόρης καθώς φοβάμαι ότι θα την πληγώσω, οπότε αν έχετε πραγματικά τέτοιου είδους θεραπεία δώστε μου και θα σας πληρώσω όσο κι αν κάνει....
Εκείνη τη στιγμή πάγωσε το χαμόγελο στο πρόσωπο του φαρμακοποιού και οι λέξεις του κόλλησαν στο λαιμό...
και εκεί συνειδητοποίησε ότι η φτώχεια δεν είναι αυτή που οι άνθρωποι έχουν στις τσέπες, αλλά αυτό που έχουν στην καρδιά.
***
