...Το πάγωμα

...Ήταν κι εκείνο το μάρμαρο, το τόσο παγωμένο που, θες δε θες, σκέπασε την μέρα.
Μελαγχολείς, σκοντάφτεις μεταξύ φιλοσοφίας και πράξης, αγάντα, Κατερίνα, όρθια!
Η ζωή συνεχίζεται για όλους.
Ακόμα και για 'Κείνη.
ΑΘΑΝΑΤΗ, ΚΑΛΗ ΜΟΥ, ΑΘΑΝΑΤΗ!