Ήταν έκπληξη χαράς

Ήταν, όντως.
Χτύπησε το τηλέφωνο, πρωί - πρωί.
Μιλούσαμε...
"Άνοιξέ μας!"

Άνοιξα!
Άνοιξε και η ψυχή μου, τόσο πολύ!
Είχα ανάγκη από ρίζες, αν και αγχωμένη γιατί ακόμα, έβαφα...
ΚΑΛΗ η ανάσα.
"Σ' αγαπάω, αδελφούλα...", είπε στο τηλέφωνο, σήμερα, όταν έφτασε.
Δεν αμφέβαλλα, ποτέ!
Κι εγώ.