Στεναχωρέθηκα πολύ, απ' την στιγμή που έμαθα ότι αρρώστησες.
Μας έσμιξαν τόσες στιγμές, σε τόσες δουλειές, είπαμε τόσα, πόνεσα Φίλος, πόνεσα.
Δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου.
"Και οι πέτρες κλάψανε..."
ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ και ΑΝΤΑΜΩΣΗ...
Άλλος ποιο νωρίς, άλλος ποιο αργά, κανείς δε μένει αιώνια εδώ.
Αιώνια ΜΟΝΟ η ΜΝΗΜΗ!...
κι ας είναι καθυστερημένο...
"ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ"!
"Θα με θυμόσαστε, άμα πεθάνω, μαρή;" ρώτησες μια κοινή φίλη.
Εδώ έκλαψα εγώ, Έλσα μου, που είχαμε χαθεί τα τελευταία χρόνια!
Έννοια σου, κι όλοι μας θα σε θυμόμαστε με αγάπη.
Έτσι κι αλλιώς, την άξιζες!
Δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου και ... χαιρετίσματα στην μάννα, που κάποτε την πρόσεχες, όταν δούλευα.
Θα μας λείψεις.
Ήδη έλειπες... ήδη λείπεις.
...Μα είσαι Ψηλά, μας βλέπεις, είναι σίγουρο.
"Αιωνία σου η μνήμη"!
