Στεναχωρέθηκα πολύ, απ' την στιγμή που έμαθα ότι αρρώστησες.
Μας έσμιξαν τόσες στιγμές, σε τόσες δουλειές, είπαμε τόσα, πόνεσα Φίλος, πόνεσα.
Δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου.
"Και οι πέτρες κλάψανε..."
ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ και ΑΝΤΑΜΩΣΗ...
Άλλος ποιο νωρίς, άλλος ποιο αργά, κανείς δε μένει αιώνια εδώ.
Αιώνια ΜΟΝΟ η ΜΝΗΜΗ!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου