Ενθύμια: Αρχαίο Ανάκτορο Δημητριάδος, Πευκάκια Βόλου - Η λαϊκή αγορά του Μ. Χατζηδάκη

Χάρηκα που μου είπε ο άντρας μου, να πάμε!
Τόση κούραση και να καθόταν και όρθιος, το εκτίμησα ιδιαιτέρως.
Πήγαμε νωρίς, μα είχε τόσον κόσμο!
Για να παρκάρει έπρεπε να κάνει χιλιόμετρα.
Εγώ κατέβηκα, να πιάσω θέση...!
Έβλεπα κόσμο να φεύγει κι αναρωτήθηκα αν έκανα τόσο λάθος στην ώρα!
"Όχι, δεν χωράει άλλους, μας διώχνουν!"
"Κι εσείς, φεύγετε;"
"Τί να κάνουμε;"
Τι λες καλέ, που θα έφευγα!

Ανέβηκα, ανέβηκα, στοπ σε μια μεγάλη ουρά, έξω έξω που εμπόδιο είχαν τα σχοινιά.
"Δε χωράτε...", το ξανακούσαμε.
Κάποιοι έφυγαν σιγά - σιγά, απογοητευμένοι και κάποιοι με περισσότερη υπομονή, ήλπιζαν... να μπουν, να δουν, ν' ακούσουν, καλύτερα.

...Και να, που κάποια στιγμή, κατέβηκε το σκοινί και τρέξαμε... σα φαντάροι!
Αναλόγως το ποδοπάτημα, έφτασε κι ο καθένας.
Άλλοι μέσα απ' τα σχοινιά στην ουρά, άλλοι απ' έξω, βρήκαν για καθίσματα αρχαία βράχια, είχαν φέρει κι απ' το σπίτι τους σκαμπό.

Ακούγαμε, αλλά δε βλέπαμε...
Όσο βλέπαμε, δεν με πείραζε.
Έφτανε ν' ακούω.
Στριμωγμένη κι όρθια. Γιατί όχι;
Του Χατζηδάκη ήταν τα τραγούδια και το τοπίο ειδυλλιακό.

Αρχαίο Ανάκτορο Δημητριάδος - Η λαϊκή αγορά του Μ. Χατζηδάκη 1και 2

...Είχα κι έναν άντρα, τον ξέχασα!
Τον έψαξα.
"Πού είσαι;"
"Εδώ έξω. Κάθισα σε μια πέτρα και με πήρε ο ύπνος!"
"Αρχαία; Έρχομαι!"

Έφυγα. Ήθελα και να μείνω, αλλά  μού την έσπαγαν οι συζητήσεις των γύρω... των μορφωμένων και των αμόρφωτων!
Αν σέβεσαι τα Αρχαία, απαιτείται να σέβεσαι και τον Άνθρωπο.
Σίγουρα δεν περίμεναν τόσο πολύ κόσμο, σίγουρα!
Τα εμπόδια μπορεί να ήταν πολλά, έφυγα γλυκά, όμως!
Μ' άρεσε, κι ας ήταν έτσι και τόσο λίγο!
Τέτοιες εκδηλώσεις να γίνονται.
"Διψάει" ο κόσμος!

***

Περισσότερα για την μουσική βραδιά, ΕΔΩ!