Ακάλεστος ήρθε κι Έφυγε

...
Δεν τον ήξερα... πολύ, τον Καλλιτέχνη...

Έτυχε, να τον μάθω, με αφορμή τα Χάνια. Πότε, δεν θυμάμαι.

Απ' το Φεις, από σπόντα.
Δεν ήταν στα ακούσματά μου, δεν είχα και χρόνο.

Μού θύμισε Σφακιανάκη, η φωνή του, κι είπα...
μέσα μου: "δύσκολο να πετύχει..."

Συμπαθέστατος, μ' άρεσε, "διαφήμιζε και τα Χάνια, Πηλίου, ας είναι!", είπα!
Ο κάθε Καλλιτέχνης έχει το κοινό του!

...Αφού τον ενέπνεαν και τα Χάνια, κακός, δεν είναι!

"ΓΙΑ ΚΑΛΟ, ήρθε και στα μέρη μας!" είπα, μέσα μου, όταν είδα, μόνο, αυτό το απόσπασμα.
Μπορεί και να σκέφτηκα... ότι: "Άγνωστος! Πότε πρόλαβε και καβάλησε και καλάμια; Πήγε Πήλιο να εμπνευστεί... λες κι ο τόπος, εμπνέει!... κι όχι ο πόνος..."

Ναι. Το σκέφτηκα, τότε, που δεν ήξερα!... πόσο "γνωστός" ήταν στον κόσμο, ο για μένα, "άγνωστος".

ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 2 - Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ 

***

Κι ήταν 18 Φλεβάρη 2016 που γύριζα με το λεωφορείο από Ζαγορά.

Επιβάτες, δυο. Ένας νεαρός ιερέας κι εγώ. Κι ο οδηγός.

Κι ομίχλη... πολύ. Δεν έβλεπες στο ένα μέτρο.

Κομμένη ανάσα και σιγή, να φτάσουμε...

Με το ΚΑΛΟ...

Αν ήταν αλλιώς, ίσως πρότεινα στον οδηγό, να βάλει μουσική...

Το σκέφτηκα νωρίτερα, μα μετά... η ομίχλη, απαιτούσε διαρκείας σιγή.

Προσευχή και στροφή, ισιάδι και πάλι, Προσευχή!

Εγώ... Από μέσα μου.

Οδηγός κι Ιερέας, δεν μπορώ να ξέρω.

Σίγουρα, τους είναι γνωστό το "φαινόμενο".

Για μένα ήταν, πολλά... τα άγνωστα, όπως και ο Παντελής! 

Τότε, δεν ήξερα ακόμα... πως είχε Φύγει.

Ούτε που θυμήθηκα, βέβαια, αυτό το βιντεάκι της έμπνευσής του, στην βάση της ομίχλης...

Μετά. Όλα τα έμαθα, μετά.

Τα κακά.

***

Ομίχλη Χάνια - Βόλος 

...Κι ύστερα, μετά τις 10 το βράδυ, είπα να μάθω ειδήσεις τριών ημερών, από το ίντερνετ, γιατί στο χωριό, δεν είχα ενημέρωση, ντιπ!

...

Τότε, έμαθα... πως ο Παντελής Παντελίδης, ΈΦΥΓΕ!

ΣΟΚ, που κρατάει από προχθές...

Πολύ αργά, για να τον μάθω...

...Ομίχλη είχε και η προηγούμενη ζωή μου, έτσι κι αλλιώς.

Νόμιζα, πως λιαζόμουνα στον ήλιο... 

(Ήταν θέμα πλευρού ύπνου... συμβαίνει, δεν είμαι η πρώτη που το κατάλαβα, όταν μούδιασε το χέρι μου, απ' το πάτσιασμα... κι αναγκαστικά, τώρα, στριφογυρίζω, απ' όλες τις πλευρές,... κ.λ.π.)

***

Δεύτερο "αντάμωμα", μαζί του, κάποια ανάρτηση (ή και πολλές), στην αρχική του φέις, πάλι, που σχολίαζε κακώς, ένα βουνό λουλούδια, από νυχτερινό κέντρο...

...Πίσω, ναι, ήταν το κεφαλάκι αυτού του παιδιού.

Ίσως να έχω πατήσει, "δεν μ' αρέσει".

Δε θυμάμαι, δεν έχει σημασία.

Είναι εύκολο να παρασυρθείς στο Φεις, όχι μόνο από "φίλους", αλλά... και από κεκτημένη ταχύτητα... ή κι επειδή, όντως, "κάτι", δεν σ' αρέσει ή σ' αρέσει.

Τυχαία (τώρα), μέσω γκουγκλ, πέτυχα φώτο κι αυτή την ανάρτηση.

(Σίγουρα... αν ξέραμε το "βάθος" και την "συνέχεια"... να μην "κρίναμε", έτσι... εύκολα.

***

Ο προκλητικός Παντελίδης...

 

Τα γαρύφαλλα σχεδον... εθαψαν τον Παντελίδη στην πίστα και τα social media πήραν -και δικαίως, εδώ ο κόσμος χάνεται για τους πολλούς...- φωτιά!
Αλλά, ο τραγουδιστής έριξε...
κι άλλο "λάδι στη φωτιά", ανεβάζοντας κι άλλες φωτογραφίες στο Facebook από τον λουλουδοπόλεμο, δείχνοντας έτσι οτι το άτομο είναι εκτός...
 Στην υγειά των λίγων...

 

πηγή 

***

Έχω και μια φίλη που ακούει "καψούρικα", σίγουρα, για λόγους σαβουάρ βίβρ, έχω πατήσει αρκετά λάικ σε αναρτήσεις της και νομίζω, είχε πολύ, Παντελή Παντελίδη.

...

Αυτές, οι τύψεις μου και η δημόσια εξομολόγησή μου. 

Δεν ήξερα περισσότερα, δεν φρόντισα και να μάθω.

Δεν είναι και υποχρεωτικό, να ξέρουν όλοι οι άνθρωποι, όλους τους ανθρώπους, απλούς ή διάσημους.

Τυχαίνει.

Αν κανένας δεν ενοχλεί, κανέναν, όλοι μας έχουμε μια θέση στην ζωή, απ' "όποιο" ύψος, αρκεί να έχουμε, ΖΩΗ!

Ο Παντελής, τελικά, ένα παληκάρι, καθόλου, τυχαίο!

Διεκδίκησε την ζωή, ακάλεστος, ανέβηκε στην σκηνή, πρωταγωνίστησε, έδωσε και πήρε, όλα σε ποσότητα και "χορτάτος", Έφυγε...

Παράξενα τα παιχνίδια της ζωής.

Υπό "Ομίχλη" η ξαφνική αλλιώτικη "πρεμιέρα" του.

Κακός ή Καλός "συγγραφέας", δεν θα το μάθουμε.

Στεναχωρέθηκα πολύ, από προχθές.

Θα ήταν 12 και 10, ξημερώματα Παρασκευής, που τον σκεφτόμουνα λυπημένη και τότε... πέρασε απ' τον δρόμο ο αμαξάς με το Άλογο, που περνάει, συχνάκις...

Δεν ξέρω, δεν το είδα, μέσα στη νύχτα.

Ακόμα κι η ιδέα μου να ήταν, ήταν "Σημάδι", πως έχει πάει πολύ ΨΗΛΟΤΕΡΑ, το παληκάρι, απ' το "ύψος", που του έδωσαν οι ανθρώποι,... είμαι σίγουρη.

Νά 'χει δύναμη η οικογένεια.... να τ' αντέξει.

.....

Ο Παντελής Παντελίδης, ζει, ΑΛΛΙΩΣ, είτε τον τραγουδάμε... είτε όχι.

Πλημμυρισμένη από εικόνες και ειδήσεις της ΔΙΚΗΣ του, ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ, στάθηκε αδύνατον να ψάξω τραγούδια του, να τον μάθω, χτες και σήμερα.

Αύριο; Μεθαύριο; Δεν ξέρω.

"Πονάει".

Ήρθε για να μείνει στην Ιστορία της Μουσικής, της Ελλάδος, οπότε, ότι και να "κρατήσω", εγώ, περισσεύει.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ, παληκάρι μου!

Σ' χώρα με...

Δεν μπορούσα να ξέρω, πόσες χιλιάδες καρδιές είχε ζεστάνει η φωνή σου, τα λόγια σου και η προσωπικότητά σου...

Ήρθες, για να Φύγεις, αγόρι μου...

Γι' αυτό και Σού τα έδωσε, όλα, τόσο μαζεμένα και γρήγορα... η ζωή!

Ίσως ήρθες και για να διδάξεις...

Ποιος να ξέρει;

"ΚΑΛΟ ΣΟΥ, ΤΑΞΙΔΙ!..." 

Οι καμέλιες της Πέμπτης, της ομίχλης... δικές σου, Παντελή...

  Έκλεψες την παράσταση, Παντελή, ήδη, εδώ και τρεις μέρες, ακόμα και απ' την ίδια την ζωή μας!...

Ξεχάσαμε τα δικά μας προβλήματα, γίναμε ένα με την οικογένειά σου...

ΑΘΑΝΑΤΟΣ! είτε "πουλάς", είτε όχι, Παντελή, γιατί ειπώθηκε κι αυτό, ακόμα και για την Φυγή σου!

Ήσουνα νέο παληκάρι, είχες δικαίωμα στη ζωή και στα όνειρα, έτσι λέει η ανθρώπινη λογική μας.

Άλλος όμως, Ανώτερος, ξέρει καλύτερα... τα "γιατί" και τα "διότι", οπότε... μη μας παρεξηγείς... 

...Ξεκουράσου...

εδώ, κάτω... θα χρειαστούμε χρόνο, μέχρι να μάθουμε, να μην κλαίμε. 

Υγ. Σ' αυτό φαίνεται περισσότερο... η ομίχλη.