Τα φόντα - κυκλάμινα

Είναι η δεύτερη φωτογραφία που πέτυχα με κυκλάμινα, αυτές τις μέρες, κι είναι ζωγραφική.
(Δεν κράτησα εγκαίρως την πηγή. Έχει όμως, υπογραφή!)

Και πριν πετάξω ένα χαρτάκι, από σημειώσεις αυτών των ημερών, ας μείνει:

Μόνο μην φτάσεις να πεις:
"Δε με νοιάζει για τίποτα, πια!"
...Εκεί θα φανεί
πως το παιχνίδι
έχεις χαρίσει,
ενώ, εσύ,
γεννήθηκες,
για να μάχεσαι, Κατερίνα!

Σχ. Δεν ξέρω αν τα καθέτως τα λένε "ποίηση", τα οριζοντίως "λογοτεχνία" ή τα μπερδεμένως "γρίφους", ξέρω μόνο, πως: αυτοαναστηλώθηκα.
Γι' αυτό και μόνο, να μείνει!
Οι "ταμπελίτσες" στους καιρούς μας, τόσο περιττές!

Δώρα...

Δώρα - Φόντα

Η ζωή είναι ένας συγγραφέας που ζωγραφίζει στην κίνηση.

***

Olivia Gobetti Autore

2 ώρες · 

La vita è un quadro d'autore in movimento. OG autore

Η ζωή είναι ένας συγγραφέας που ζωγραφίζει στην κίνηση. Og συγγραφέας

Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι, επειδή είναι αδύναμοι. Μένουνε μόνοι τους, επειδή είναι δυνατοί.

***

Η μοναξιά είναι χορός ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

***

Ντίνα Πατσή

 · 

καλό βράδυ!!!!
Οι δυνατοί επιλέγουν την μοναξιά τους, γιατί δεν έμαθαν να κάνουν εκπτώσεις στα συναισθήματά τους.

Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι, επειδή είναι αδύναμοι.
Μένουνε μόνοι τους, επειδή είναι δυνατοί.
Επειδή δεν κουμπώνουν εύκολα σε όλες τις αγκαλιές.
Δεν κάνουνε εκπτώσεις στα συναισθήματα τους.

Δεν μένουνε μόνοι, επειδή έχουνε κολλήσει στο παρελθόν.
Απλά κουβαλάνε μέσα τους τις αναμνήσεις τους και δεν θέλουνε να προχωρήσουνε.
Όχι από αδυναμία αλλά από αδιαφορία.

Αδιάφοροι είναι.
Βαριούνται να εξηγούνε, βαριούνται να ξαναρχίζουν.
Τους είναι πολύ εύκολο να κοιμούνται μόνοι τους ,παρά να κοιμίζουνε μέτριες αγάπες και μέτρια αισθήματα στο στήθος τους.
Τους είναι πολύ οικείο να τρώνε μόνοι τους,παρά να διασκεδάζουνε έξω με κάποιον που δεν θα ονομάσουνε ποτέ Ζωή τους.

Για αυτό αφήστε αυτούς τους περήφανους, τους ανόητους ρομαντικούς μόνους τους.
Δεν έχουνε να απολογηθούνε για την μοναξιά τους.

Μην ασχολείστε με τους ανθρώπους τους μοναχικούς.
Δεν επέλεξε η μοναξιά εκείνους.
Εκείνοι την διάλεξαν,σε αντίθεση απο μία μίζερη και άνοστη ζωή.

Αφήστε τους μόνους τους.
Είναι το καλύτερο τους.
Μέσα στα σκοτάδια που άλλους τους τρομάζουν, εκείνοι φτιάχνουν τον δικό τους παράδεισο.

Η μοναξιά δεν είναι αναγκαστική για εκείνους.
Είναι λύτρωση.
Είναι απόλαυση.

Γιατί μοναξιά δεν είναι η απουσία της αγάπης απο την ζωή μας.
Είναι η αρετή που μέσα από εκείνη, μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την αγάπη.
Μπέττυ Κούτσιου

***
27/7/19

τα δάκρυα ρίχνονται κατά μήκος του δρόμου

Έχω την ηλικία όταν τα πράγματα παρατηρούνται πιο ήρεμα, αλλά με την πρόθεση να συνεχίσει να μεγαλώνει. Έχω τα χρόνια όταν αρχίζετε να χαϊδεύετε τα όνειρά σας με τα δάχτυλά σας και οι αυταπάτες γίνονται ελπίδες. Έχω χρόνια στην οποία η αγάπη, κατά καιρούς, είναι μια τρελή έκρηξη, που επιθυμεί να καταναλωθεί στη φωτιά ενός αναμενόμενου πάθους. Και άλλες φορές, είναι μια γαλήνια γωνιά, όπως ένα ηλιοβασίλεμα στην παραλία. Πόσο χρονών είμαι; Δεν χρειάζεται να τα σημειώσω με έναν αριθμό, επειδή οι επιθυμίες μου γίνονται πραγματικότητα, τα δάκρυα ρίχνονται κατά μήκος του δρόμου για να δουν τις σπασμένες ψευδαισθήσεις μου αξίζουν πολύ περισσότερο από αυτό. Τι σημασία έχει αν είμαι είκοσι, σαράντα ή εξήντα; Αυτό που έχει σημασία είναι η ηλικία που νιώθω. Έχω τα χρόνια που χρειάζομαι να ζήσω ελεύθερα και χωρίς φόβο. Να συνεχίσω το ταξίδι μου χωρίς φόβο, γιατί φέρνω μαζί μου την εμπειρία και τη δύναμη των ονείρων μου. Πόσο χρονών είμαι; Ποιος νοιάζει! Έχω τα χρόνια που πρέπει να εγκαταλείψω το φόβο και να κάνω αυτό που θέλω και νιώθω.

***

DonnedOnNeDONNE

51 λεπτά · 

Ho l’età in cui le cose si osservano con più calma, ma con l’intento di continuare a crescere.
Ho gli anni in cui si cominciano ad accarezzare i sogni con le dita e le illusioni diventano speranza.
Ho gli anni in cui l’amore, a volte, è una folle vampata, ansiosa di consumarsi nel fuoco di una passione attesa.
E altre volte, è un angolo di pace, come un tramonto sulla spiaggia.
Quanti anni ho, io?
Non ho bisogno di segnarli con un numero, perché i miei desideri avverati, le lacrime versate lungo il cammino al vedere le mie illusioni infrante valgono molto più di questo.
Che importa se compio venti, quaranta o sessant’anni!
Quel che importa è l’età che sento.
Ho gli anni che mi servono per vivere libero e senza paure.
Per continuare senza timore il mio cammino, perché porto con me l’esperienza acquisita e la forza dei miei sogni.
Quanti anni ho, io?
A chi importa!
Ho gli anni che servono per abbandonare la paura e fare ciò che voglio e sento.

José Saramago

DonnedOnNeDONNE©2012

Καμία διαθέσιμη μετάφραση

***
Sx. Η τονισμένη φράση μου θύμισε πολλές σκηνές και στιγμές της ζωής μου, που έτρεχα με το μηχανάκι, κι έκλαιγα...
Άλλες καταγεγραμμένες, άλλες όχι, μα κάποιες και τυπωμένες...
...Σηκώθηκα και ανέτρεξα στα γρήγορα, την ύλη ενός βιβλίου μου.
...Βρήκα μία σκηνή.

Καταγραφή 8/10/2001 περίπτερο 14:58
Πονάει πολύ..." Αχ! χελιδόνι μου, μη φεύγεις βιαστικό..." και πως να κλάψεις... όταν είσαι στο περίπτερο; Όταν οι πελάτες σε κοιτούν με απορία στα μάτια; Πως; Και τι να τους πεις; Έφυγε το παιδί μου; Πέταξε απ' την φωλιά μας... Πάντα ήθελε να πετάξει...
...Κρατηθήκαμε κι οι δυο. Σφίξαμε τα δόντια και δεν είδε η μία τον σπαραγμό της άλλης.
Καλό σου ταξίδι, κορίτσι μου...
Καλή εγκατάσταση στην καινούργια δική σου φωλιά, καλή προσαρμογή... καλά... όλα καλά να πάνε στη ζωή σου.
Όλα τα όνειρά σου, να πραγματοποιηθούν...
...Φεύγοντας με παρέα, νόμιζα ότι όλα θα ήταν πιο ανώδυνα. Ήταν όμως πολύ χειρότερα απ' ότι φανταζόμουν. Το ταξί πήρε πρώτα εσένα κι εγώ σαν κλέφτρα της τελευταίας παιδικής σκηνής της ζωής σου, έτρεχα πίσω σου με το μηχανάκι...
Κι από μακριά... σ' έβλεπα, μέχρι την στροφή...
Θεέ μου! Πόσο πονάει; Πόσο;
Δύσκολο να δεχτεί η μάνα, να φεύγει το παιδί της σε δική του φωλιά.

κ.λ.π.
(Κάπου γραμμένα στο βιβλίο αυτό, ΕΚΕΙ, σελ. 43. Τώρα ζούμε στο 2019. Το κορίτσι μου μεγάλωσε, κ.λ.π. δεν οδηγώ πια το μηχανάκι μου, περπατάω... Το ίδιο είναι. Όλο και "κάτι" μένει στον δρόμο!
"Δάκρυα. καυτά μου δάκρυα", που λέει και η Χαρούλα Αλεξίου στο τραγούδι της: "Μεγάλωσα". Τί μου θύμισες μεσημεριάτικα, Φίλε! Να είσαι ΚΑΛΑ! Με συγκίνησες. Μ' έκανες να της τηλεφωνήσω, να της το θυμίσω... και να φιλοσοφήσουμε την εξέλιξη της ζωής.)

Όχι ακριβώς... Περίπου!

Όχι ακριβώς... Περίπου!

Είμαι 59.
Παντρεμένη.
Δεν χορεύω, γενικώς...
Ιντερνετικώς, ναι, σε όλους τους ρυθμούς και μετ' εμποδίων, όπως είναι στα αθλήματα!

Καλό Ταξίδι, Γιώργο!

***
Ένα "ΑΝΤΙΟ", λίγο καθυστερημένο στον Γιώργο!
Ήταν στην σκέψη μου, καθυστέρησα σχεδόν ένα 24ωρο στον γραπτό λόγο.
Καλή Ανάπαυση, Καλόν Παράδεισο!

Αντί λουλούδια, μια ιτιά, που εκείνος σίγουρα θυμάται "τι' μας ένωσε, κάποτε.

Από την πόλη που έχτισα, Δεν ξέρω γιατί μου απαγορεύτηκε Δούλεψα για όλους: Γιατί Κανείς δεν δούλεψε για μένα;

***

***

DonnedOnNeDONNE

5 ώρες · 

Il vecchio muratore
Ho girato mezzo mondo
con la cazzuola e il filo di piombo,
ho fabbricato con le mie mani
cento palazzi di dieci piani:
tutti in fila li vedo qua
e mi fanno una grande città.
Ma per me e per la mia vecchia
non ho che questa catapecchia.
Sono di legno le pareti,
le finestre non hanno vetri
e dal tetto di paglia e di latta
piove in tutta la baracca.
Dalla città che ho costruito,
non so perchè sono stato bandito.
Ho lavorato per tutti: perché
nessuno ha lavorato per me?

Gianni Rodari

DonnedOnNeDONNE

Ο παλιός χτίστης
Πυροβόλησα τον μισό κόσμο
Με το μυστρί και το σύρμα μολύβδου,
Έφτιαξα με τα χέρια μου
Εκατό παλάτια των δέκα ορόφων:
Όλοι στη σειρά τους βλέπω εδώ
Και με κάνουν μεγάλη πόλη.
Αλλά για μένα και το παλιό μου
Δεν έχω αυτό το σαράβαλο.
Οι τοίχοι είναι ξύλο,
Τα παράθυρα δεν έχουν γυαλί
Και από την οροφή του καλαμάκι και του τιν
Βρέχει σε όλη την παράγκα
Από την πόλη που έχτισα,
Δεν ξέρω γιατί μου απαγορεύτηκε
Δούλεψα για όλους: Γιατί
Κανείς δεν δούλεψε για μένα;

Gianni ροδαρίου

DonnedOnNeDONNE

***
Σχ. Αξίζει πολλά και με εκφράζει πολύ... ιντερνετικά. (Δες πυξίδα, μέτρα φάσκελα κι εμπόδια, ΧΑΛΑΛΙ! Γεροί να είναι, να με "δουλεύουν"!)

Άργησα στο πινακάκι...

***

Πέμπτη, 1 Ιουνίου 2017

Μαζί για * 5 * (και συνεχίζουμε)

  Τέλη Μαΐου - αρχές Ιουνίου του '12 γεννήθηκε το Funky Monkey. 

  Από τότε σημειώθηκαν διαστήματα όπου υπήρξα πολυγραφότατη μέσα εδώ, άλλα πάλι όχι και τόσο - όπως ο χρόνος ο φετινός.  

 Αναγνώστες ήρθαν. Από απλά μέλη, έγιναν φίλοι. Έτσι τουλάχιστον το ένιωσα εγώ! Κάποιοι έφυγαν - όχι μόνο από εδώ, αλλά και από τους δικούς τους χώρους. 

 Πολλοί όμως έμειναν και μένουν εδώ, ακόμα κι όταν εγώ αναγκάζομαι να μην είμαι. 

 Είναι όμορφο το να ξέρεις πως κάθε φορά που μπαίνεις στο διαδικτυακό σου χώρο θα έχεις πάντα φίλους να σε περιμένουν να τα πείτε. Πως θα δεις λίγες λέξεις αφημένες και θα σου φτιάξει η διάθεση, πως κάποιος φυλάει για σένα πάντα μια καλή κουβέντα, ή έστω ένα "γεια" κι ένα "τι κάνεις;". 

 Είναι όμορφο το να ξέρεις πως όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, κι αυτό μερικές φορές έχει μια καλή, πολύ καλή έννοια. Γιατί φεύγουμε - κάνουμε τις δουλειές μας - επανερχόμαστε, πάντα θα μαζευτούμε όλοι ξανά οι γείτονες των ιστολογίων και πάντα κάτι θα υπάρχει να πούμε και να μοιραστούμε. Κι έτσι δε χανόμαστε ποτέ, και οι ιδέες μας πετούν πάντα ελεύθερα από τον ένα στον άλλο.  

  Πόσο τα έχω εκτιμήσει όλα αυτά! 

  Time flies... Πέντε χρόνια μετά ακόμα εδώ είναι το Funky Monkey, ακόμα εδώ είμαι κι εγώ, κι εσείς που περνάτε σήμερα. Μαζί δημιουργήσαμε αναμνήσεις και εύχομαι να δημιουργήσουμε πολλές-πολλές ακόμη. Γιατί

"Ο χρόνος πετά, αλλά οι αναμνήσεις διαρκούν για πάντα"

  Στα όμορφά μας, λοιπόν... παλιά, τωρινά και επόμενα. 


_________________________________________________________________

 Άκουγα μουσική (ως συνήθως! σιγά το νέο, θα μου πείτε) και σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω. Και εσάς, φυσικά. 

 Ε, δε θέλει και πολύ... κάπως έτσι προέκυψε το παρακάτω αποτέλεσμα, και είναι για εσάς. Κρύβει μέσα του το Ευχαριστώμου (τραγουδιστά, μάλλον!)

"Η μουσική δίνει μια ψυχή στο σύμπαν, 

πτήση στη φαντασία, 

φτερά στο νου 

και ζωή σε όλα"

(Μικτή τεχνική σε παλ γαλάζιες αποχρώσεις) 

 Όσοι φίλοι περάσουν από τούτη εδώ την ανάρτηση για να τα πούμε (έως και τις 5 Ιουνίου 2017) θα μπουν στην κλήρωση για το μικρό αυτό πινακάκι. 

 Την Τρίτη 6 Ιουνίου θα ανακοινώσω ποια είναι η φίλη ή ο φίλος που θα το παραλάβει. Αν είστε μουσικόφιλοι όπως εγώ, τότε το θέμα του θα σας ταιριάξει γάντι. Αν όχι, ίσως σας δώσει το κίνητρο για να ανακαλύψετε τις χαρές της μουσικής.

 Όπως και να έχει, το σίγουρο είναι πως θα είναι κάτι για να με θυμάστε.

Στέλνω σε όλους σας πολλές ευχές για 

 Καλό Μήνα και Καλό Καλοκαίρι, 

μαζί με πολλά φιλιά και την αγάπη μου!

♥

FacebookTwittergoogle_plusPinterestΑνταλλαγή

***
πηγή