Ήθελα να πάω, σήμερα...
Όχι στο χωριό, στο Φεις.
Να δω, ήθελα, τα χιόνια...
Άντεξα, δεν πήγα.
Ένα μήνυμα έφτασε, δεν ήξερε τι έλεγε.
"Τι λες;"
"Χάζεψες;" δεν το έγραψα.
Ναι, είναι αλήθεια. Ο Κώστας έπαθε ανακοπή.
Κι επειδή έχω πάθει συγκοπή και με υπογραφή Νοσοκομείου, παλιότερα, πήγα και ξάπλωσα.
Το μυαλό εκεί.
Στο χωριό και στην σελίδα.
Ξανασηκώθηκα.
Στην σελίδα θα πάω, δεν γίνεται, δεν το μπορώ.
Φτάνει στ' αυτιά μου ο θρήνος του χωριού, κλαίνε και τα νειάτα, είμαι η δυνατή, πρέπει να συμπαρασταθώ, πρέπει, πρέπει, πρέπει.
Πρέπει να τους θυμήσω, πως οι άνθρωποι έρχονται για να φύγουν...
Πρέπει να τους υπενθυμίσω, πως ο Κωστής ήταν τυχερός. Δεν υπέφερε, έφυγε, άπονα και χωρίς να το καταλάβει, κι ότι δεν πέθανε, απλά, ζει σε Άλλη διάσταση.
Αυτά και άλλα, κι αν δεν τα πω, μη με φτύσεις... αγαπημένε μου εαυτέ.
Κωστή, βάλε να παίζει, το "θα πάω, κι ας μού βγει και σε κακό..."
Βρέχει Κωστή, κι οι νότες τρυπήσανε τον τσίγκο... νυχτιάτικα, ξημερώματα Τρίτης.
***
Ώρα 2:52
Εύκολο είναι, ν' ανοίξω την άλλη σελίδα, θαρρείς;
Ακόμα... τριγυρίζω, να στυλώσω τα πόδια μου... χλωμό!
Κάτι απίστευτα... που κάνει η ζωή!...
Μάς χορεύει, κανονικότατα...
::::::
3 και 16, και το σχόλιο έφυγε, κατά λάθος, μόνο του και χωρίς τελεία.
Έφυγα κι εγώ, κι από κει, κι από δω.
Τραγικά μεγάλη αυτή η νύχτα.
Δεν αντέχεται.
***
Όχι στο χωριό, στο Φεις.
Να δω, ήθελα, τα χιόνια...
Άντεξα, δεν πήγα.
Ένα μήνυμα έφτασε, δεν ήξερε τι έλεγε.
"Τι λες;"
"Χάζεψες;" δεν το έγραψα.
Ναι, είναι αλήθεια. Ο Κώστας έπαθε ανακοπή.
Κι επειδή έχω πάθει συγκοπή και με υπογραφή Νοσοκομείου, παλιότερα, πήγα και ξάπλωσα.
Το μυαλό εκεί.
Στο χωριό και στην σελίδα.
Ξανασηκώθηκα.
Στην σελίδα θα πάω, δεν γίνεται, δεν το μπορώ.
Φτάνει στ' αυτιά μου ο θρήνος του χωριού, κλαίνε και τα νειάτα, είμαι η δυνατή, πρέπει να συμπαρασταθώ, πρέπει, πρέπει, πρέπει.
Πρέπει να τους θυμήσω, πως οι άνθρωποι έρχονται για να φύγουν...
Πρέπει να τους υπενθυμίσω, πως ο Κωστής ήταν τυχερός. Δεν υπέφερε, έφυγε, άπονα και χωρίς να το καταλάβει, κι ότι δεν πέθανε, απλά, ζει σε Άλλη διάσταση.
Αυτά και άλλα, κι αν δεν τα πω, μη με φτύσεις... αγαπημένε μου εαυτέ.
Κωστή, βάλε να παίζει, το "θα πάω, κι ας μού βγει και σε κακό..."
Βρέχει Κωστή, κι οι νότες τρυπήσανε τον τσίγκο... νυχτιάτικα, ξημερώματα Τρίτης.
***
Ώρα 2:52
Εύκολο είναι, ν' ανοίξω την άλλη σελίδα, θαρρείς;
Ακόμα... τριγυρίζω, να στυλώσω τα πόδια μου... χλωμό!
Κάτι απίστευτα... που κάνει η ζωή!...
Μάς χορεύει, κανονικότατα...
::::::
Έφυγα κι εγώ, κι από κει, κι από δω.
Τραγικά μεγάλη αυτή η νύχτα.
Δεν αντέχεται.
***
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Ποιο
βροχερό, δε γίνεται, Κωστή! Και τώρα βρέχει, μέρες θα βρέχει. "Καλό σου
Ταξίδι"! Δύναμη και Κουράγιο στην οικογένεια, στους φίλους σου και σε
όλο το χωριό! Γλεντείστε, μωρέ! Γιατί στεναχωρείτε τον Κωστή; Μουσική
στο τέρμα, θέλει! Είναι ευτυχισμένος, λέει! Βλέπει που κλαίτε και
πονάει. Γλέντι και χορό, θέλει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου